آسانسورها در امنیت ساختمان های مدرن ضروری اما نادیده گرفته می شوند

آسانسورها به یک جزء ضروری از معماری مدرن شهری تبدیل شده اند، که به عنوان پلتفرم برای حمل عمودی افراد یا کالاها در ساختمان ها عمل می کنند.ساختمان های بلند با چالش های قابل توجهی مواجه می شوند از جمله دسترسی انسان به مشکل و حرکت ناقص باربیش از فقط وسایل حمل و نقل عمودی، آسانسورها نماد سرعت توسعه شهری هستند و به عنوان زیرساخت های ایمنی حیاتی عمل می کنند.

توسعه آسانسورها به دوران باستان باز می گردد. در اوایل قرن سوم قبل از میلاد، آرکیمیدس از یونان یک دستگاه آسان را با استفاده از یک سیستم وینچ و پولی اختراع کرد.قلعه ها و صومعه های قرون وسطی از مکانیسم های پایه ای استفاده می کردند که با نیروی انسان یا حیوان کار می کردند.

در اواسط قرن نوزدهم، بعد از اختراع موتورهای بخار، که عمدتاً در معادن و کارخانه ها مورد استفاده قرار می گرفتند، ظهور آسانسورهای بخار شد.مخترع آمریکایی اليشا گریوز اوتیس با آسانسور ایمنی اش که دارای مکانیزم قفل اتوماتیک برای جلوگیری از حوادث سقوط آزاد بود، صنعت را به یک انقلاب تبدیل کرداولین آسانسور مسافرتی در یک فروشگاه بزرگ نیویورک در سال 1857 نصب شد.

اواخر قرن نوزدهم آسانسورهای الکتریکی را معرفی کرد، که سرعت برتر، عملکرد صاف و آرام را ارائه می دهد. قرن بیستم نوآوری مداوم را با آسانسورهای با سرعت بالا،مدل های بدون اتاق ماشین (MRL)و سیستم های هوشمند.

آسانسورهای مدرن با استفاده از یک دستگاه کششی الکتریکی کار می کنند که کابین را از طریق کابل های فولادی در امتداد ریل های راهنما حرکت می دهد. سیستم کنترل سرعت، جهت و موقعیت را کنترل می کند.به طور معمول با استفاده از تکنولوژی کامپیوتری برای دقت و اتوماسیون.

سیستم های ایمنی شامل:

• تنظیم کننده سرعت برای نظارت و تنظیم سرعت کابین
• ترمز های ایمنی که در هنگام خرابی کابل فعال می شوند
• سیستم های بافر در پایه گودال برای جذب انرژی ضربه

کاربردهای مدرن انواع ویژه ای از آسانسورها را به وجود آورده اند:

آسانسورهای مسافرتی:شایع ترین نوع شامل مدل های اورژانسی بیمارستان با کنترل اولویت، پیکربندی های دو طبقه برای حمل و نقل با ظرفیت بالا و طرح های دو باز برای جریان کارآمد مسافران است.

آسانسورهای با سرعت بالا:با استفاده از سیستم های پیشروی پیشرفته، این خودروها می توانند سرعت بیشتری از مدل های معمولی داشته باشند در حالی که از طریق مکانیسم های کنترل پیچیده راحتی مسافران را حفظ می کنند.

راه حل های دسترسی:پلتفرم های صندلی چرخدار با ظرفیت تا 455 کیلوگرم (1000 پوند) دسترسی عمودی را برای کاربران دارای نقص تحرک فراهم می کنند.

مدل های صنعتی:آسانسورهای باربری حمل و نقل 2،300 تا 4،500 کیلوگرم را انجام می دهند، در حالی که آسانسورهای حامل هواپیما هواپیماهای چند تن را بین عرشه ها حرکت می دهند.نسخه های صنعتی تخصصی شامل آسانسورهای غلات برای ذخیره سازی کشاورزی و آسانسورهای خدمات کوچک برای حمل و نقل کالاهای سبک است..

پروتکل های سختگیرانه ای بر کار آسانسور حاکم است:

• برنامه های نگهداری اجباری برای تمام اجزای مکانیکی
• سیستم های ارتباطی اضطراری با نظارت 24/7
• عملکردهای بازخورد اتوماتیک در حوادث آتش سوزی
• مقررات اختصاصی دسترسی به خدمات آتش نشانی
• مکانیسم های حفاظت از بیش از حد
• سنسورهای پیشرفته ایمنی درب

نوآوری های جدید عبارتند از:

• طرح های بدون اتاق ماشین (MRL) که تجهیزات را در چاه یکپارچه می کنند
• سیستم های ارسال مقصد بهینه سازی جریان ترافیک از طریق الگوریتم های هوش مصنوعی
• فن آوری های انرژی کارآمد مانند محرک های بازسازی و روشنایی LED
• نگهداری پیش بینی شده با استفاده از سنسورهای IoT و یادگیری ماشین

همانطور که تکنولوژی حمل و نقل عمودی همچنان در حال تکامل است، آسانسورهای مدرن در حال تبدیل شدن به راه حل های هوشمند حرکت هستند که اولویت ایمنی، کارایی،و پایداری در محیط های شهری.